Μαυροθαλασσόπουλα: Μαθαίνω για τα ήθη κι έθιμα κατά τον μήνα Μάρτιο στον Πόντο.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Μαθαίνω για τα ήθη κι έθιμα κατά τον μήνα Μάρτιο στον Πόντο.

Απόσπασμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή της Ευξείνου Λέσχης Τρικάλων, «Ανέβζηγος αροθυμία" με τη Λένα Σαββίδου στην αφήγηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Μέσα από τον κόσμο των υπέροχων παροιμιών και γνωμικών του λαού μας, τα μικρά παιδιά έρχονται σε επαφή με τη διάλεκτο μας και με περισσή ευκολία κάνουν κτήμα τους αυτά τα κομμάτια της. Μέσα από μία σειρά καρτών που σχεδιάστηκαν ειδικά για τον σκοπό αυτό, τα μικρά Ποντιόπουλα γνωρίζουν αρχικά τον γλωσσικό μας πλούτο και στη συνέχεια ευφυολογούν με ευκολία βάση αυτού στην κατάλληλη περίπτωση. Τις κάρτες τις αποθηκεύουν στον υπολογιστή τους, τις εκτυπώνουν και κολλώντας τες σε σκληρό χαρτόνι τις έχουν και σε υλική μορφή πλην της ηλεκτρονικής για να μπορούν να παίζουν με αυτές μαζί με τους φίλους τους.

Τις κάρτες τις κατεβάζουν-εντελώς δωρεάν- επισκεπτόμενα τη σχετική σελίδα, η οποία και τακτικότατα θα εμπλουτίζεται.

Γέλα πουλί μου με τα αστεία και τα χωρατά που μας έφεραν οι δικοί μας από τον Πόντο.

Στην Πατρίδα οι τεμετέρ ήταν πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι. Σε όλα τους πλούσιοι στην ψυχή, μα πλουσιότερο όλων το γέλιο τους. Το χαν σε μεγάλη βοήθεια. Κάτι σαν καταφύγιο στα δύσκολα. Τους άρεσε πολύ να διακωμωδούν τις καθημερινές καταστάσεις και τα ανέκδοτα τους φανερώνουν την ανοιχτή και ζεστή τους καρδιά μα και το ιδιαίτερο πνεύμα με το οποίο αντιμετώπιζαν τη ζωή.

Μέχρι και το 1922 Ελληνόπουλα ζούσαν στην πιο όμορφη κι άγρια θάλασσα τούτης της γης, τη Μαύρη θάλασσα που την ονομάτιζαν όλοι από τα αρχαία χρόνια, Εύξεινο Πόντο. Τα παιδιά του Ευξείνου Πόντου το 1922 ξεριζώθηκαν από την εκεί Πατρίδα και μπήκαν στο δρόμο της προσφυγιάς. Άλλα χάθηκαν στο δρόμο, άλλα πήγαν σε ξένη γη κι άλλα κατόρθωσαν να φτάσουν στην δεύτερη Πατρίδα τους, την Ελλάδα. Μέσα από φωτογραφίες τους που διασώθηκαν τα γνωρίζουμε γινόμαστε οι φίλοι τους και τα κρατάμε στην καρδιά μας. Έτσι θα ναι σαν να μην χάθηκαν και πόνεσαν ποτέ!