Τα έργατα τη
θεού...
Kουρασμένος και ταλαιπωρημένος από τη
ζέστη της ημέρας ο Ναστραδίν Χότζα, έψαχνε μέρος να ξαπλώσει και να σκιαστεί.
Μια
ψηλή και με πυκνό φύλλωμα καρυδιά στην αρχή του δάσους φαινόταν το τέλειο
σημείο...Ξάπλωσε ο Ναστραδίν και άφησε ελεύθερη τη ματιά του να πλανηθεί και να
μαζέψει τις ομορφιές του τόπου του. Πως ήταν και ραχάτευε και η ψυχή του
χαιρόταν και ευλογούσε τη Σοφία του Θεού για την σκιά που έδωσε σαν προφύλαξη
μας από τη ζέστη και τον ήλιο, βλέπει πάνω από το κεφάλι του να κρέμονται -τι
άλλο;- καρύδια.
Η θέα τους, του έφερε στο νου -τι άλλο;-
καρπούζια! (για τους συνειρμούς του Ναστραδίν θα έπρεπε ίσως να εκπονηθεί
σχετική διδακτορική διατριβή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας).
- « Α Θεέ μου! Εσύ που όλα καλά τα
έφτιαξες σε αυτόν τον κόσμο έκανες ένα λάθος!» σκέφτηκε φωναχτά. «Έβαλες
ένα τόοοοοοοοσο μεγάλο, ψηλό και δυνατό δέντρο να κάνει τόοοοοοοοοοοσο
μικρούς καρπούς, ενώ τη μικρή και σερνάμενη στο χώμα πόα την έβαλες να κάμει
μεγάλα και βαριά καρπούζια....»
Το
αεράκι που τον άκουσε φύσηξε και η καρύδια κούνησε τα κλαδιά της. Ένα καρύδι
αποκόπηκε από τη θέση και προσγειώθηκε με γδούπο στην κεφαλή του καλού μας
Ναστραδίν! Πόνεσε και βόγκηξε ο Ναστραδίν αλλά έσφιξε τα χείλη και
μιλιά δεν έβγαλε.
Μια κοιτούσε το καρύδι, μια τον ουρανό :
«Συγχώρα με Θεέ μου», παρακάλεσε στο τέλος. «Εσύ καλά και σοφά τα έκανες όλα
εγώ δεν είχα το μυαλό να σκεφτώ τι θα πάθαινα αν μου ρχοταν ένα καρπούζι
κατακέφαλα!»
Απόσπασμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή της Ευξείνου Λέσχης
Τρικάλων, Ανέβζηγος αροθυμία με την Νόπη Παπαδοπούλου στην αφήγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου